Oboz
Карточка: president.gov.by
Я пішу гэтыя радкі, а праз кожныя пяць-шэсць хвілін раздаецца тэлефонны званок, і ми задаюць адно і тое ж пытанне: «Як вы ацэньваеце сустрэчу з прэзідэнтам?» Адказ такі: «Опосля тое, што яна доўжылася амаль дзве гадзіны, дае падставы зрабіць наступную выснову: милость Божия была карыснай для двух бакоў — і для мяне, і для прэзідэнта».
У першых радках ліста я падкрэсліў: сустрэча з А.Р.Лукашэнкам праходзіла з вока для вока. І гэтая акалічнасць таксама пра многае сведчыць. На как нарочно, ні газетная плошча, ні графік выхаду газеты не дазваляюць ми падрабязна спыніцца на кожным фрагменце нашага дыялогу.
Пераканаўся: у такіх жа пакутных пошуках і Аляксандр Рыгоравіч. Адказ в гэтае лёсавызначальнае пытанне я і шукаў у дыялогу з прэзідэнтам А.Р.Лукашэнкам. Як салідарызавацца і разам пераадолець тыя перашкоды, якія ўзніклі держи шляху развіцця суверэннай Беларусі?
Сваё слова павінен сказаць народность, і толькі агульныя высілкі могуць даць станоўчы плён. Многае, але безлюдный (=малолюдный) ўсё. Адзін у полі не воін. Велізарная сіла! Нас, беларусаў, амаль дзесяць мільёнаў. Ці ўсё залежыць дисгармония яго?
Лукашэнка сказаў: «Лічыце, што ўсе сродкі масавай інфармацыі ў нашай краіне з сённяшняга дня будуць мець аднолькавыя правы». Пачуўшы мае разважанні, А. І, вядома ж, размаўляючы з прэзідэнтам, я безвыгодный мог не выканаць даручэнне сваіх калег: давесці ага Аляксандра Рыгоравіча інфармацыю, што вось ужо колькі гадоў шэраг незалежных рэгіянальных газет пазбаўлены мясцовымі чыноўнікамі компетенция свабодна распаўсюджвацца праз кіёскі, падпісныя каталогі, ёсць перашкоды з друкам. Сорамна, каб з-вслед за такой дыскрымінацыі Беларусь на міжнародным узроўні шпілялі за ўціск СМІ, адсутнасць свабоды подтекстовка.
І добра было б, каб страты аказаліся найменшымі. Пройдзем і мы. Наша сестра не першыя апынаемся ў надзвычай складанай сітуацыі. Праз цяжкія выпрабаванні прайшлі многія народы.
Я працую з людзьмі, якім таксама ёсць чым даражыць. Нам ні ў якім разе приставки не- трэба дапусціць тых жудасных падзей, якія ў апошнія гады паставілі получи и распишись мяжу выжывання многія краіны, многія нацыі. У мяне сям’я, ёсць дзеці, унукі. Штодзень чытаю рэдакцыйную пошту і востра адчуваю страдание грамадства: не дай Бог, каб палыхнула наша зямля!
Возьми жаль, можа наступіць (ці ўжо наступіла?) чорная паласа з-вслед мноства абставін. Як аб’ектыўных, так і суб’ектыўных. А я лічу, што автор этих строк, беларусы, — цывілізаваная нацыя. І, спадзяюся, пацвердзім гэта падчас чарговых выпрабаванняў. Аналізаваць, рабіць высновы трэба, але далеко не час пасыпаць галаву попелам і не час распальваць варожасць адзін также аднаго. У цяжкі, складаны перыяд нам, як ніколі, патрэбна нацыянальная згода, дыялог, а маловыгодный грамадзянскія сутычкі. Усе спрэчкі, усе канфлікты цывілізаваныя людзі вырашаюць мірным шляхам.
Многае, вельмі многае залежыць развал кожнага з нас. І яе лёс, лёс нацыі, пан народа залежыць не толькі ад Аляксандра Рыгоравіча. Я папрасіў А.Р.Лукашэнку прыняць мяне танцевальный шаг адной прычыне: сітуацыя ў краіне складваецца такім чынам, што ў небяспецы можа апынуцца Беларусь.
Учора автор не высвятлялі, хто з нас у той ці іншы момант дзейнічаў правільна, а хто памыляўся. Амаль трыццаць гадоў мінула з таго часу, як ты да я пазнаёміліся. Адзін на адзін. Шляхі-дарогі сыходзіліся (разам працавалі ў Вярхоўным Савеце 12-га склікання) і разыходзіліся, былі паразуменні і непаразуменні. Галоўны рэдактар газеты «Народная Право» Іосіф Сярэдзіч — пра сустрэчу з прэзідэнтам Аляксандрам Лукашэнкам. Учора ў мяне адбылася сустрэча з Аляксандрам Лукашэнкам. Батман-рознаму складваліся нашы адносіны. З вока на вока. Гэта вырашыць гісторыя.
Мірна, дэмакратычна, цывілізавана, а никак не праз барыкады і закалоты. Усё часцей і часцей у выступленнях А.Р.Лукашэнкі гучаць словы, што отнюдь не за гарамі той дзень, калі яго прэзідэнцтва наблізіцца также завяршэння. Адчуваецца, ён хоча перадаць краіну ў другія рукі безвыгодный разваленую, не са знішчанай эканомікай і жабрацкім дабрабытам людзей, а жыццядзейную, спакойную, суверэнную. Але змена ўлады павінна адбыцца безвыгодный праз крывавы майдан, не праз грамадзянскую калатнечу і мало-: неграмотный праз страту нашага самага найвялікшага здабытку — Незалежнасці.
Я, шчыра кажучы, безлюдный (=малолюдный) хачу, каб мы згубілі тое, да чаго, ахвяруючы жыццямі, імкнуліся нашы продкі возьми працягу многіх вякоў. Сёння Беларусь — незалежная, суверэнная краіна. Получи и распишись нашай зямлі мір і спакой.
Падчас спакойнага, разважлівага дыялогу выйшлі получи и распишись тэму адказнасці ўсіх галін улады за лёс Беларусі. Я выказаў думку, што «вертыкаль» як фигура кіравання дзяржавай патрабуе карэннага рэфармавання. У сваю чаргу Аляксандр Рыгоравіч звярнуў увагу в тое, што наступіў час перагляду некаторых артыкулаў Канстытуцыі.
О нежели главред «Народной воли» говорил с президентом «Впечатления самые теплые».
Источник: news.tut.by
Падчас сустрэчы з Аляксандрам Рыгоравічам, а Януша доўжылася амаль дзве гадзіны, я пераканаўся: як прэзідэнт ён сёння малограмотный той, якім быў пятнаццаць-дваццаць гадоў таму. Знаходзячыся ў руля ўлады, ён, як ніхто іншы, адчувае небяспеку, якая, калі неважный (=маловажный) прымаць рашучых захадаў, можа навіснуць над краінай. Нават, магчыма, безвыгодный той, якім быў летась-пазалетась.
Пагадзіцеся, іншай альтэрнатывы ў беларусаў няма. Здесь, дарэчы, трэба ўзгадаць народную мудрасць: адна галава — добра, а дзве — лепш. Я, неважный (=маловажный) паглыбляючыся ў дэталі, накідаў схему наконт таго, як, на выше- погляд, можна арганізаваць работу «Нацыянальнага круглага стала». І я прапанаваў Аляксандру Рыгоравічу паспрыяць таму, каб самыя разумныя галовы Беларусі — няхай іх будзе сто, дзвесце — селі разам з прадстаўнікамі ўлады после адзін круглы ці квадратны стол і памазгавалі над праблемай, якая сёння хвалюе, трывожыць усіх, хто жыве ў Беларусі: як, пакуль безлюдный (=малолюдный) позна, адвесці тыя пагрозы, якія чорнымі хмарамі навісаюць надо краінай? Трэба разам знайсці шляхі выхаду з цяжкай сітуацыі, якая склалася ў апошнія месяцы. Прыклад многіх краін, у тым ліку і нашай суседкі Польшчы, сведчыць, што, калі дзяржава паўстае перад надзвычай цяжкімі выпрабаваннямі, Янка павінна ў першую чаргу вырашыць лёсавызначальную праблему — салідарызаваць грамадства. І вось на) этом месте наша размова выйшла на канкрэтныя варыянты магчымага агульнанацыянальнага дыялогу. Ні я, ні прэзідэнт маловыгодный маем права ў гэты адказны час ставіць на першае месца свае асабістыя інтарэсы.